Mevsimlerden Eylül’se, Ağustos böcekleri ölmüş demektir! Ne sanırsın? Eylül’ün hüznü nereden gelir? Ve madem eylül gelmiştir, Şiirde gelmiştir! Ben siyahı severim şiirde. Ve aşkta. Tonları var mıdır bilmem ama, Ben sonlarını severim siyahın. En sonlarını hem de.. Ve, Eylül kahveleri kaç ...

Bu kahve notları beni bayağı sardı. Boşluktaysam demek.. Yokluktur benim boşluk dediğim aslında. Kelime yokluğu mesela; çıkmaz Allah çıkmaz içimden, içimden gelmedikçe.. Cümle yokluğu hemen akabinde.. Paragraf yokluğu.. Yokluk işte; sayfalarca.. Yoksa yoktur ayrıca. Ama! Küçük notlar bırakm...

Sıradan duyguların hiçbirine yükselemeyişimin sorumlusu, öyle böyle olmayan duygular! Bu beni mi zorlar, başkalarını mı zorlar bilemedim ama, onlar da öyle böyle olmasınlar:) Hani bir şey dersin de, yetmez ya kelimeler diyeceğine. Hani az kalır cümleler hissettiğine.. Hani nasıl dersen de, anlamı ...

Eskiden ne kadar çok şey isterdim; Tanrı’dan! Durmadan… Hep bir şey, sonra bir şey daha isterdim. Bir sürü güzel şey. Bazen de saçma sapan… Sevgilim mesela, giderdi. Onu bile Tanrı’dan isterdim geri, hiç utanmadan. Artık istemiyorum. Artık bırakıyorum kendi haline her şeyi ve herkesi.. Büyüdüm gali...

Bir kadın ancak çok aşık olduğunda sevişmeli! Tamam, hepimiz sevişmişizdir çok aşık olmadan da mutlaka ama, niçenin dediği gibi; insan aşılması gereken bir varlık, değil mi? Hep olduğumuz gibi sürdüremeyiz hayatımızı sonuçta. Kendimizi aşa aşa yaşamak olmalı gayretimiz. İnsan her an öğreniyor kaldı...

Dünya mı o dönen diye diye dolandığım günlerin ardından, hayatıma konan -ipotek gibi- vertigo teşhisi ve onun uzantısı olan kahve yasağı yüzünden yazamadım bunca zamandır bir iki satır kahve notu diyeceğim ama benim okur yemez :) Tamam mutlaka dünyanın başımda dönüyor olması ve benim bir yaşam şekl...

Şimdi sen gittin ya,Hiçkimse sana benzemedi! Ne her günaydın diyen sen oldu.Ne her yüzüme bakanda senin sıcaklığını hissettim.Ne her gördüğüm resimde seni gördüm.Ne de her duyduğum şarkı sana yazılmış gibi geldi.. Böyle dememişti şair oysa.. O herkesin sana benzeyeceğini,Her günaydın diyenin sen ola...

Bu sabah kahvemi evde olmayışıma içiyorum! Bu yüzden çalan zili duymuyor, telefonları da bu yüzden açmıyorum. Evde olsaydım çağırırdım belki seni de ve birlikte içebilirdik sabah kahvesini. Ama yokum ya, olsam ev senin.. Ama! Aklıma üşüşüyor herşeyin yokluğu bu ara. Mesela! Ya ev de yoksa? Yaa.. İn...

Bu sabah kahvemi, -çok şekersiz- Cemal Süreya’nın, “Yaşadım, Tanrım,Yarım ve uluorta,Bir dahaki hayatta,Varsa öyle bir hayat,Şiir yazar mıydım,Bilmiyorum..” dizelerine içiyorum. Çünkü ben de bilmiyorum. Ve bir sabah kahvesi ne kadar sek içilirse o kadar sek içiyorum. Ağır takılmıyorum. Hiç kasmıyo...

Bu sabah uyanır uyanmaz başlayamadım hayata. Durdum biraz; uyanmakla, biraz daha uyumak arasında. Kaldım biraz; güne şimdi ya da sonra başlamak arasında. Dün geceden kalma dağınıklığıma bir göz atıp, “bırak dağınık kalsın” dedim bu sabah ayrıca. Yazayım bari dedim sonra.. Hani bu bir günlük ya, “sev...

Bir kadın ne kadar şımartılabilirse o kadar şımartılmış, bir kadın ne kadar sevilebilirse o kadar sevilmiş ve bir kadına ne kadar aşık olunabilirse o kadar aşık olunmuş olmamın bana verdiği yetkiye dayanarak, bu sabah kahvemi, kendime içiyorum. Bitmedi! Bunun beni, -doğal olarak- kendini şımartan, k...

Bugün ayamadım olur mu? Olmazsa ille de denerim. Yarın öbürgün ve sonraki günlerde de denerim. Ayamasam da en azından akmayı denerim. İkisi arasındaki ilişkiden emin değilim. Kafiye yakınlığından başka bir şey olmayabilir ama umurumda bile değil. Bugün bir salatalığı bile hazmedemedim örneğin! Belki...